محمود نامجو در سال ۱۲۹۷ در کوی استادسرای شهر رشت به دنیا آمد.وی از چهره‌های شاخص ورزش ایران بود که در رشته وزنه برداری و پرورش اندام از چهره های به یاد ماندنی به شمار می رود.

وی در نوجوانی و جوانی در اجرای نمایش های شگفت آور و در ورزش‌هایی مانند بارفیکس، پارالل، تاب، خرک و آکروبات نیز شرکت می کرد.وی همچنین در ورزش زورخانه ای نیز فعالیت داشت.

نامجو وقتی به تهران مهاجرت کرد، دست تقدیر او را برای آموختن فنون وزنه برداری و تمرین صحیح با اسباب و ادوات ورزشی به مدرسه ورزنده کشانید و در این مدرسه بود که بسیاری از رموز ورزش را آموخت و همزمان با تمرین های ورزشی، در یک کارگاه مبل سازی به کار مشغول شد.

طولی نکشید که داوطلبانه وارد خدمت سربازی شد. دوران خدمت سربازی آغاز موفقیت‌های وی بود، محل خدمت در دانشکده افسری به وی فرصت داد تا با خاطری آسوده تمرین‌های خود را در رشته وزنه برداری، ورزش های باستانی و کشتی ادامه دهد.

محمود نامجو در سال 1318 در مسابقات قهرمانی کشور که برای نخستین بار در تهران برگزار می شد، در رشته وزنه‌برداری دسته 60 کیلوگرم به مقام نخست دست یافت، از آن پس قهرمان گیلانی نزدیک به نیم قرن با پولاد سرد در میادین ملی و جهانی دست و پنجه نرم کرد و ثمره تلاش دراز مدت وی در هم شکستن 20 رکورد جهانی، کسب 11 مدال افتخار مسابقات جهانی، المپیک و آسیایی برای ایران بود.

مرحوم نامجو در اولین حضور خود در بازی های المپیک به سال  1948 میلادی در لندن برگزار می شد در سن 33 سالگی با بلند کردن 122.5 کیلوگرم در دسته خروس وزن در مجموع در رده  پنجم قرارگرفت .

وی در دومین حضور المپیکی خود در سال 1952 هلسینکی فنلاند مدال نقره وزنه‌برداری خروس وزن را برای ایران به ارمغان آورد و در المپیک 1956 ملبورن استرالیا نامجو مدال برنز خروس وزن را کسب کرد .

اما گذشته از عناوینی که نامجو در مسابقات المپیک کسب کرد، در بسیاری از میادین معتبر جهانی نیز شرکت نمود و حاصل این حضور گسترده او، کسب 3 مدال طلا، 1 نقره و 2 برنز از رقابت های مختلف بود که آخرین مدال یعنی مدال برنز مسابقات جهانی تهران در چهل و یک سالگی این مرد تمام نشدنی وزنه برداری بدست آمد.

اولین حضور او در مسابقات جهانی وزنه برداری مربوط به مسابقات لاهه هلند بود که در سال 1949 برگزار می شد. این مسابقات هفتمین دوره مسابقات جهانی بود و مرحوم نامجو موفق شد در دسته خروس وزن به مقام قهرمانی دست یابد و مدال طلای جهان را نصیب کشورش کند.

او در سال 1950 در هشتمین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برگزار شد، یک بار دیگر به مقام اول وزنه برداری دست یافت و دومین مدال طلای جهان را به گردن آویخت.

نهمین دوره مسابقات جهانی در سال 1951 میلادی ایتالیا انجام گرفت و مرد پولادین ایران برای سومین بار پی در پی در سکوی نخست وزنه برداری جای گرفت و مدال طلای مسابقات جهانی را زیب گردن کرد.

سه سال بعد نامجو در آستانه 38 سالگی به اتریش رفت تا در یازدهمین دوره مسابقات جهانی که در سال 1954 در وین بر فراز سکوی دوم جهان ایستاد و در سال 1955 در مونیخ آلمان قهرمان ما مدال برنز وزنه برداری را به ارمغان آورد.

اما نامجو در آخرین رقابت جهانی خود در سال 1957 (در چهل و یک سالگی) برای سیزدهمین دوره رقابتهای جهانی که در تهران برگزار می شد، خود را آماده کرد. مسن ترین وزنه بردار آن دوره از رقابت ها در نهایت موفق شد مدال برنز این رقابتها را به گردن بیاویزد.

محمود نامجو در اوایل جوانی در یک کارگاه مبل سازی در تهران مشغول به کار شد و در سال 1323 به استخدام آتش نشانی تهران درآمد و در سال 1356 با 33 سال خدمت بازنشسته شد.

محمود نامجو در سال 1368 پس از تحمل 3 سال بیماری سرطان لوز‌المعده درگذشت و در بهشت زهرا (س) تهران به خاک سپرده شد.

عناوین و افتخارات بین المللی محمود نامجو

بازی های المپیک

۱۹۵۲هلسینکی، فنلاند (مدال نقره)

۱۹۵۶ملبورن، استرالیا (مدال برنز)

مسابقات جهانی وزنه برداری

۱۹۴۹شووینینگن، هلند (مدال طلا)

۱۹۵۰پاریس، فرانسه (مدال طلا)

۱۹۵۱میلان، ایتالیا (مدال طلا)

۱۹۵۴وین، اتریش (مدال نقره)

۱۹۵۵مونیخ، آلمان (مدال برنز)

۱۹۵۷تهران، ایران (مدال برنز)

بازی های آسیایی

۱۹۵۱دهلی نو، هند  (مدال طلا)

۱۹۵۸ توکیو، ژاپن (مدال نقره)